„Nikotyna (C10H14N2) zaliczana jest do alkaloidów pirydynowych. Występuje ona nie tylko w liściach ale także w korzeniach tytoniu. Jest to jedna z najsilniej uzależniających substancji psychoaktywnych. Uzależnienie zarówno fizyczne jak i psychiczne następuje bardzo szybko i jest bardzo mocne. Zespół uzależnienia od nikotyny to choroba (klasyfikacja ICD-10). Choroba ta wymaga specjalistycznego leczenia oraz wsparcia ze strony rodziny i najbliższych.”
„Biegunem nazywamy miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające ekstremalne cechy. Bieguny (północny i południowy) to takie miejsca na Ziemi, które są swoimi absolutnymi przeciwieństwami – najdalej wysunięty na północ obszar półkuli północnej i analogiczny obszar na półkuli południowej. Jeżeli coś jest opisywane jako dwubiegunowe to na pewno możemy się spodziewać szerokiego spektrum zjawisk. Słowo „biegun” oznacza ekstremum, maksymalne nasilenie danej cechy. Właśnie tak należałoby spojrzeć na CHAD – nieustanne lawirowanie pomiędzy afektywnymi ekstremami, od depresji aż po stan manii.”
„Nerwica jest zaburzeniem bardzo powszechnym. Chorują nie tylko dorośli, ale i nastolatkowie, a nawet dzieci. Wysokie wymagania społeczne, szybkie tempo życia, traumatyczne przeżycia, pogorszenie stanu zdrowia, wysokie wymagania rodziców. Te wszystkie czynniki sprawiają, ze w ostatnich latach odnotowuje się coraz niższy wiek osób cierpiących na to schorzenie.”
„Czym różnią się od siebie psycholog, psychoterapeuta, psychiatra? Ludzie przeżywający obniżony nastrój, depresję, kryzys małżeński, ataki paniki, lęki, osoby uzależnione czasem nie wiedzą do kogo zwrócić się po pomoc. Terminologia psychologiczna wydaje się nieraz niezrozumiała, a podstawowe określenia i pojęcia bywają niewłaściwie rozróżniane.”
„Depresja to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Depresja, smutek, przygnębienie. Tych stanów doświadczył każdy wiele razy w życiu. Czy są to objawy depresji?”
„Jest godzina 5:00 rano. Dzwoni budzik. Spoglądasz kątem oka na wyświetlacz telefonu. „O matko, już trzeba wstawać” – to pierwsza myśl, jaka przychodzi ci do głowy. Do tego za oknem jest tak ciemno i mroźno. Wstajesz w pośpiechu, udajesz się do łazienki. W domu zaczyna unosić się zapach kawy z ekspresu. Śniadanie przygotowujesz z prędkością światła albo w ogóle nie jesz, bo czas nagli. Po domu chodzisz szybciej niż Robert Korzeniowski podczas olimpiady. Szybko wychodzisz na zewnątrz, wsiadasz do samochodu i jedziesz do pracy. W pracy, jak to zwykle bywa – wszystko na już, a najlepiej na wczoraj, w każdym razie byle szybko. Po pracy szybki obiad, szybki trening (byle zrobić), chwila czasu dla rodziny, szybkie spotkanie ze znajomymi, wszystko z zegarkiem w ręku (byle odhaczyć)… Stop! Wszystko szybko, szybciej i więcej, pędzisz coraz dalej od siebie samego i najbliższych… Jadłeś dziś śniadanie, ale nie pamiętasz jego smaku, jechałeś do pracy przez 29 minut, a nie pamiętasz drogi, pracowałeś przez 8 godzin, a niewiele pamiętasz z tego, o czym rozmawiałeś z klientami i kolegą z drugiej strony biurka, byłeś na treningu, a nie zwróciłeś uwagi, czy były chmury na niebie, czy raczej bezchmurne niebo, twój umysł zarejestrował tylko, że było chłodno. Nie zwróciłeś też uwagi, czy byłeś dostatecznie rozgrzany podczas biegu, a mięśnie wystarczająco rozluźnione. Czy zauważyłeś dziś osoby, z którymi mieszkasz, czy przebiegłeś przez kolejne pokoje swojego mieszkania niczym huragan Katrina, bo kolejne tysiąc spraw na głowie..? Czekaj, zaczekaj, stop, a dokąd właściwie ty tak pędzisz albo przed czym uciekasz? Czujesz, że to cię wypala, czujesz w sobie coraz bardziej narastający stres, wewnętrzne napięcie i frustrację. To twój system alarmowy podnosi wrzawę, ale go ignorujesz. W nocy nie możesz spać, od dwóch tygodni masz problemy z zasypianiem. Pamiętasz, ostatnio nawet znajomi pytali się ciebie, czy coś się stało, bo posmutniałeś, byłeś jakiś nieobecny? Co się stało? Czy po drodze nie zgubiłeś czegoś istotnego – wewnętrznej harmonii, radości z drobnych aktów życzliwości i chwili obecnej? A może wpadłeś w wir rat race (wyścigu szczurów) rodem z literatury Antoniego Kępińskiego…”
„Pora zimowa, zwłaszcza jej druga część czyli pierwsze miesiące nowego roku, często jest czasem, kiedy doświadczamy obniżonego samopoczucia. Jak możemy wtedy (i zawsze kiedy będzie taka potrzeba) sobie pomóc w sposób zdrowy i konstruktywny?”
„Pytanie wydaje się oczywiste. Przecież doskonale wiemy, że choroby psychicznej zazwyczaj nie widać na zewnątrz (poza np. depresją, gdzie mogą występować samookaleczenia lub inne zaburzenia z uszkodzeniami ciała, ewentualnie trichotillomania, czyli wyrywanie i zjadanie znacznej ilości własnych włosów).”
„Małgorzata Kozłowska: – Już Seneka zwracał uwagę na pokrewieństwo między geniuszem a chorobą psychiczną. Na współczesnych widzach ogromne wrażenie zrobił film Rona Howarda o genialnym matematyku Johnie Nashu. Chorzy na schizofrenię to „piękne umysły”? Jolanta Chojnacka-Wójtowicz: – Schizofrenia nie omija geniuszy. Chorują zarówno osoby wybitne, przeciętne, jak i o obniżonym poziomie intelektualnym.”
Psycholog 